[اهداى كتاب به حجة الاسلام و المسلمين حاج سيد احمد خمينى‌]

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌ كتاب آداب الصلوة را- كه خود از آن بهره‌اى نبردم جز تأسّف بر قصور و تقصير بر ايّام گذشته كه توانايى بر خودسازى داشتم و حسرت و ندامت در روزگار پيرى كه دستم تهى و بارم سنگين و راهم بس دراز و پايم لنگ و آواى رحيل در گوش است- هديه كردم به فرزند عزيزم «احمد» كه از قدرت جوانى كامياب است؛ شايد او- ان شاء اللَّه تعالى- از محتويات آن، كه از كتاب كريم و سنّت شريف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهره‌مند شود و به معراج حقيقى از رهنمايى اهل معرفت راه‌يابد و دل از اين ظلمتكده بركند و به مقصد اصلى انسانيت، كه انبياء عظام و اولياء كرام- عليهم صلوات اللَّه و سلامه- و اهل اللَّه بر آن راه يافتند و ديگران را دعوت فرمودند، توفيق يابد.

پسرم! خود را كه به فطرت اللَّه تخمير شده‌اى درياب و از گرداب ضلالت امواج سهمگين خودبينى و خودخواهى نجات ده و به سفينه نوح كه پرتو ولايت اللَّه است ركوب كن كه «مَنْ رَكِبَها نَجى‌ وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْها هَلَك» [1].

فرزندم! كوشش كن كه در صراط مستقيم؛ كه صراط اللَّه است، ولو لنگان لنگان حركت كنى و حركات و سكنات قلبى و قالبى را رنگ معنويت و الوهيت دهى و خدمت به خلق را براى آن‌كه خلق خدا هستند بنمايى. انبياء عظام و اولياء خاص خدا در عين حال كه مشابه ديگران اشتغال به كارها داشته‌اند، هيچ‌گاه در

[1] «هر كس كه بر آن (كشتى ولايت) سوار شد نجات يافت، و هر كه از آن روى گردانيد هلاك شد». (بحار الأنوار، ج 23، ص 123، حديث 49)