بر اين اساس تنها آن بخش از كوششهاى علمى , تلاشهاى احياگرانه است كه دين شناسان به مقتضاى نيازهاى اجتماعى و به تناسب توان و استعداد خود در پى فهم احكام شريعت انجام مى دهند , نزاعهاى علمى كه در اين طريق واقع مى شود , همگى نزاعهاى ميمون و مباركى است كه در نهايت به فتح ابواب معرفت منجر مى گردد

ائمه معصومين ( ع ) به پاس تلاش اين احياگران دين است كه رحمت خدا را بر آنها طلب نموده و مى فرمايند

[ رحم الله من احيا امرنا فان الناس لو علموا محاسن كلامنا لا تبعونا ] 76 يعنى خداوند رحمت كند آن را كه امر ما را احياء نمايد , اگر مردم نيكوئيهاى كلام ما را دريابند به تبعيت از آن خواهند پرداخت

پس احياگران دين كسانى هستند كه بدنبال فهم كلام اولياء دينى مى باشند هر چند كه ممكن است برخى از آنها به خطا رفته و از تشخيص صواب باز بمانند

و اما كسانى كه به قصد انكار و اطفاء نور دين , با قلم و گفتار خود به طرح شبهاتى مى پردازند كه اساس دين و يا معرفت دينى را مورد خدشه قرار مى دهند هرگز احياگر دين نمى باشند بلكه در صدد اماته دين هستند , گرچه موفق نخواهند شد چون وعده الهى بر اين است كه هرگز بدخواهان نمى توانند با دهانشان نور خدا را خاموش كنند زيرا