در تعريف ضرورى دين اين حقيقت نيز آشكار شد كه ضرورى دين هر مسئله اى نيست كه استناد آن به دين در مقام ثبوت ضرورى بوده و در مقام اثبات نيز به برهان آشكار شده و يا ضرورى دين مسئله اى نمى باشد كه براى متخصصين علوم دينى بين است

ضرورى دين هر قضيه اى است كه دينى بودن و استناد آن به دين نه فقط در مقام واقع و نه تنها در ظرف علم انبياء و اولياء بلكه در ظرف فهم و انديشه تمام كسانى كه آشنايى با منابع و معارف دينى دارند , بين و آشكار باشد

كسى كه معتقد به ضروريات دين باشد مسلمان است و هر كس به انكار يكى از ضروريات دينى بپردازد با توجه به لازم آن كافر و مرتد مى باشد و احكام اسلام و كفر , نظير طهارت و نجاست بر معتقدين و منكرين ضروريات دينى مترتب مى باشد

همانگونه كه ملاحظه مى شود احكام و پيامدهاى مذكور بر انكار و يا اعتقاد به امر و يا امورى كه خارج از حوزه انديشه و فهم انسانهاى عادى باشد مترتب نشده است , بلكه بر ايمان و كفر به امورى مترتب شده است كه در فهم علما , فقها , دانشمندان و بلكه همه متدينين و متشرعين در طول عصرها و نسلهاى پياپى حضور داشته است , زيرا ضرورى دين آن نيست كه فقط در ظرف واقع و در دينى كه خارج از ظرف بشر عادى است براى دين ضرورى باشد بلكه همان است كه در ظرف فهم و انديشه مردم ضرورت استناد آن به دين آشكار شده است , مانند توحيد , نبوت , وجوب حج , نماز و نظائر آنها , زيرا ضرورى يعنى بديهى و قطعى و اين وصف ناظر به قضايايى است