نقد نسبيت :

وجه مشترك نظرات چهارگانه مذكور قبول نسبيت فهم و شناخت بشرى است , و نسبى بودن شناخت يك قضيه اى فلسفى است , هر چند كه براى اثبات اين مسئله از مبادى برخى از علوم جزيى نيز كمك گرفته شود , زيرا بنابر آنچه كه در مباحث منطقى برهان مشخص مى شود , همانگونه كه بعضى از قضاياى فلسفى برخى از مبادى ديگر علوم را تامين مى نمايد بعضى از علوم نيز مبادى مورد نياز برخى از ديگر قضاياى فلسفى را فراهم مى آورند , به عنوان مثال حركت زمين يا آسمان به هر صورت كه باشد يك قضيه طبيعى است كه در اثبات وجود محرك غير متحرك كه يك مساله الهى ميباشد مورد استفاده قرار مى گيرد , لذا به برهان طبيعى معروف شده است در حالى كه اثبات مبدء جهان و همچنين اثبات محرك غير متحرك خارج از علم طبيعى بوده و جزء مسائل الهى است

در بيان اولى كه براى توجيه نسبى بودن فهم بشر گذشت از فعل و انفعالات ماديى كه از زمره علل قابلى براى حدوث انديشه در ذهن مى باشند , براى اثبات مادى بودن و يا نسبى و عصرى بودن دانش