بازيگرى و تماشا

بيان تمايز معرفت شناسى با معارف درجه اول كه در معرض داورى معرفت شناسى قرار مى گيرند , گاه با تشبيه معرفتهاى درجه اول به بازيگرى و معارف درجه دوم به تماشاى بازى همراه است و حال آن كه اين تشبيه بار فلسفى خاصى را دارد كه مانع از دريافت حقيقت مى باشد

تشبيه علوم مختلف درجه نخست به بازيهاى گوناگون از ره آوردهاى ديدگاه فلسفى اى كه معرفت را از زاويه حكايت از واقع در نظر ندارند , بلكه آن را يا به عنوان فرآيند متقابل از داد و ستدهاى ذهنى اى مى داند كه هر يك از عناصر آن جايگاه خود را در ظرف نگاه و توقع افراد مقابل جستجو كرده و بدين ترتيب نقش و وظيفه خاصى را كه فاقد هويت فردى است , ايفا مى نمايد و يا معرفت را نوعى مدل سازى بر اساس پيش فرضهاى ذهنى مى داند كه هر چند گاه يكبار در اثر توقعات عملى و يا ابطالهاى فرضى تخريب و نوسازى مى شود

در اين دو ديدگاه با تقريرهاى مختلفى كه دارند , علم چيزى جز نوعى بازى ذهن براى تامين برخى از آرمانهاى بشرى در چهارچوب قدرت و تسلط بر طبيعت نمى باشد , چه اين كه اخلاق و يا دين نيز نوعى ديگر از بازى ذهن براى تحصيل برخى از آرمانهاى روانى و اجتماعى است

اشكال ديگر اين تشبيه از ناحيه چگونگى نقشى است كه براى بازيگر و تماشاگر القا مى كند

توضيح آنكه در ميدان بازى سه گروه حاضرند بازيگر , داور و