برخى ديگر جهان را داراى دو بخش متحرك و ثابت مى دانند , بخش متحرك آن كه مشهود همگان است شهادت و بخش ثابت را كه پنهان از ديدگان است غيب مى نامند , بر اين اساس در علمى كه متعلق به امور محسوس و متحرك است دگرگونى و تغيير راه مى يابد و در نتيجه ايمان مبتنى بر آن مصون از دگرگونى نيست و اما در علمى كه مربوط به جهان غيب است و در ايمانى كه متكى بر آن است ثبات و دوام ممكن است

البته ثبات و دوام معلوم در صورتى مستلزم ثبات و دوام علم است كه علم مطابق با معلوم باشد وگرنه ثبات آن مستلزم ثبات چيزى كه به عنوان علم به آن تخيل شده است نمى باشد

قرآن كريم جهان غيب را امرى ضرورى و حتمى مى داند و درباره مبدء آفرينش مى فرمايد[ افى الله شك فاطر السموات و الارض

درباره معاد نيز مى فرمايد[ ربنا انك جامع الناس ليوم لاريب فيه

و درباره نبوت و رسالت كه فاصل مبدء و معاد است مى فرمايد[ ذلك الكتاب لا ريب فيه هدى للمتقين

تعبير لاريب فيه , در اصطلاح قرآن كه در اين گونه از آيات مورد استفاده قرار مى گيرد همان ضرورت منطقى است كه مرادف با تحقق