شیخ فارغ از جفا و از خلاف

در کشیده روی چون مه، در لحاف

با اجل خوش با ازل خوش شادکام

فارغ از تشنیع و گفت خاص و عام

آن را که به صحرای علل تاختهاند

بی او همه کارها بپرداختهاند

امروز بهانهای درانداختهاند

فردا همه آن بود که در ساختهاند

خوش باش که پختهاند سودای توئی

فارغ شدهاند از تمنای توئی

قصه چه کنم که بیتقاضای توئی

دادند قرار کار فردای توئی

غیر ان الفتی یلاقی المنایا

کالحات ولایلاقی الهوانا

................ .....

که مردن به از زندگانی به ننگ