نبودهاند و یا اگر بودهاند- و غالباً کم و بیش بودهاند- از سلاسل صوفیه رسمی برکنار بودهاند، کاملًا مشخص است.

ثالثاً از قرن دهم به بعد، ما در جهان شیعه به افراد و گروههایی برمیخوریم که اهل سیر و سلوک و عرفان عملی بودهاند و مقامات عرفانی را به بهترین وجه طی کردهاند بدون آنکه در یکی از سلاسل رسمی عرفان و تصوف وارد باشند و بلکه اعتنایی به آنها نداشته و آنها را کلًا یا بعضاً تخطئه میکردهاند. از خصوصیات این گروه که ضمناً اهل فقاهت هم بودهاند، وفاق و انطباق کامل میان آداب سلوک و آداب فقه است. این جریان نیز تاریخچهای دارد که فعلًا مجال آن نیست.