معاصر میرصدرالدین دشتکی و علّامه دوانی بوده و در شیراز میزیسته است و مطابق آنچه قاضی نور اللَّه در مجالس المؤمنین نوشته است صدرالدین دشتکی و علّامه دوانی- که هر دو از حکمای برجسته عصر خود بودند- نهایت احترام و تجلیل از وی میکردهاند.

وی مرید سید محمّد نوربخش بوده و سید محمّد نوربخش شاگرد ابن فَهْد حلّی بوده که ذکرش در تاریخچه فقها خواهد آمد. لاهیجی در شرح گلشن راز صفحه 698 سلسله فقر خود را که از سید محمّد نوربخش شروع و به معروف کرخی میرسد و سپس به حضرت امام رضا علیه السلام و ائمه پیشین تا حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم منتهی

میشود، ذکر میکند و نام این سلسله را «سلسلة الذهب» مینهد.

شهرت بیشتر لاهیجی به واسطه همان شرح گلشن راز است که از متون عالی عرفان به شمار میرود. لاهیجی به طوری که در مقدمه کتابش مینویسد در سال 877 آغاز به تألیف کرده است. تاریخ دقیق وفاتش معلوم نیست، ظاهراً قبل از سال 900 بوده است.

ه. نورالدین عبدالرحمن جامی. عرب نژاد است و نسب به محمّد بن حسن شیبانی فقیه معروف قرن دوم هجری میبرد. جامی شاعری توانا بوده است. او را آخرین شاعر بزرگ عرفانی زبان فارسی میدانند.

در ابتدا «دشتی» تخلّص میکرده است، ولی چون در ولایت جام از توابع مشهد متولد شده و مرید احمد جامی (ژنده پیل) هم بوده است، تغییر تخلّص داده و به «جامی» متخلّص شده است. میگوید:

جامی در رشتههای مختلف: نحو، صرف، فقه، اصول، منطق، فلسفه، عرفان تحصیلات عالی داشته و کتب زیاد تألیف کرده است. از آن جمله است شرح فصوص الحکم محیی الدین، شرح لمعات فخرالدین عراقی، شرح تائیه ابن فارض، شرح قصیده بُرده در مدح حضرت رسول صلی الله علیه و آله، شرح قصیده میمیه فرزدق در مدح حضرت علی بن الحسین علیه السلام، لوایح، بهارستان که به روش گلستان سعدی است، نفحات الانس در شرح احوال عرفا.