نسخهای که الآن من میخوانم حافظ چاپ قزوینی است، در حافظهای دیگر این شعر را اضافه دارد:

راجع به اینکه طریق عشق راه خطرناکی است، مکرر حافظ بحث کرده. بعد شعری در تخلصش دارد که گویا اشاره به این است که یک وقتی برایش تجلیای رخ داده و به امید بازگشت آن است، میگوید:

در موضوع انسان نیز سخن زیاد است. در جلسه بعد موضوع بحث ما عرفان عملی حافظ است که حافظ بیشتر در آن باره سخن گفته و مسائل در آنجا خیلی زیادتر است و حافظ را بیشتر در آن قسمت میشود شناخت برخلاف ابن فارض که شاید بیشتر در این قسمت (عرفان نظری) شناخته میشود. آن را هم خیال نمیکنم در یک جلسه بتوانیم به پایان برسانیم. اگر مقتضی بود راجع به انسان در حافظ و در عرفان بحث میکنیم.