نقطه شروع دعوت اسلام

پیغمبر اکرم در مثل یک چنین شبانهروزی مبعوث میشود و از ناحیه خداوند تبارک و تعالی مأموریت مییابد. ما فعلًا بحثی درباره عوامل درونی و حالات معنوی ایشان که منتهی به این بعثت شد نمیکنیم ولی اینقدر میدانیم که حالت پیغمبر اکرم در آن ایامی که نزدیک به بعثتش بود مثل حالت یک شخص عادی نبود بلکه اساساً داشت به افق غیب نزدیک میشد و خودش فرمود: در نزدیکیهای بعثت خودم اول زیاد خواب میدیدم، خوابهایی که یأْتی کفَلَقِ الصُّبْحِ انطباق و تعبیر و وقوعش مثل صبح روشن و صادق بود، یعنی اگر در عالم رؤیا جریانی را مربوط به مکانهای دور یا زمانهای آینده میدیدم درست مثل این صبح صادق راست و صادق بود و عین آن واقع میشد. راجع به اینها فعلًا بحث نمیکنیم، این قدر میدانیم فرشته الهی برای اولین بار در بیداری بر آن حضرت ظاهر میشود: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ. خَلَقَ الْانْسانَ مِنْ عَلَقٍ. اقْرَأْ وَ رَبُّک الْاکرَمُ. الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [1]. در این دستورها فقط به او میگوید بخوان؛ زبان روحش را باز میکند. رسول اکرم از کوه حرا به زیر میآید، بعد به خانه خدیجه میرود. حالتش عادی نیست، کأ نّه یک حالت ارتعاشی تمام بدنش را فرا گرفته است، به خدیجه میفرماید: دَثِّرینی مرا بپوشان تا استراحت کنم، همینکه میخواهد استراحت کند باز همان حالت تکرار میشود: یا ایهَا الْمُدَّثِّرُ. قُمْ فَانْذِرْ [2]. پشت سر اقْرَأْ، یا ایهَا الْمُدَّثِّرُ میآید. اول

[1]. علق/ 1- 4.

[2]. مدّثّر/ 1 و 2.