شما همین را میتوانید به عنوان یک مقیاس کلی برای شناخت اسلام همیشه در دست داشته باشید. در جلسه پیش یکی از عناصر حیات در تفکر اسلامی یعنی مسئله عمل را برایتان عرض کردم. اسلام کوشش و سعی بلیغ دارد که در تعلیمات خود سرنوشت انسان را وابسته به عمل او معرفی کند، یعنی انسان را متکی به اراده خودش بکند.

اسلام میگوید ای انسان! سعادت تو به عمل تو بستگی دارد، شقاوت تو هم به عمل تو بستگی دارد. آیا عمل انسان به چه چیز بستگی دارد؟ به خواست و اراده خود انسان. در نتیجه انسان یک موجود متکی به خود و متکی به کردار و شخصیت خود میشود. آیا فکر میکنید این مسئله شوخی است که به بشر بگویند: وَ انْ لَیسَ لِلْانْسانِ الّا ما سَعی [1]حس اعتماد به نفس

امروز علمای تعلیم و تربیت چقدر کوشش میکنند که به اصطلاح حس اعتماد به نفس را در انسان بیدار کنند و بجا هم هست. اعتماد به نفسی که اسلام در انسان بیدار میکند این است که امید انسان را از هرچه غیر عمل خودش است از بین میبرد و به هرچه انسان بخواهد امید ببندد از راه عمل خودش باید امید ببندد، و همینطور پیوند انسان با هر چیز و هرکس از راه عمل است. شما نمیتوانید با پیغمبر اسلام مرتبط باشید جز از راه عمل، نمیتوانید با علی بن ابیطالب علیه السلام مرتبط باشید جز از راه عمل، نمیتوانید با صدّیقه طاهره مرتبط باشید جز از راه عمل؛ یعنی

[1]. نجم/ 39.