پیشوا میدانند.

زید به حسب اعتقاد ما شیعیان- یعنی به حسب آنچه که از ائمه رسیده است- بسیار مرد جلیلالقدری بوده و هیچ مدعی امامت نبوده است و این ادعا را بعد به او نسبت دادهاند. ولی زیدُالنّار این جور نیست.

حضرت رضا علیه السلام همین طور که با مردم صحبت میکردند یک وقت متوجه شدند که زید در کناری نشسته و عدهای را مخاطب خودش قرار داده و به طور خصوصی با آنها حرف میزند. حضرت گوش کردند دیدند مرتب نَحْنُ نَحْنُ میگوید، یعنی ما اهل بیت چنینیم، ما خاندان پیغمبر چنان هستیم، خدا با ما چنین رفتار خواهد کرد، و این امتیازها را ذکر میکند.

نوشتهاند حضرت همینجور که با مردم صحبت میکردند، ناگهان سخن خودشان را قطع و رو کردند به زید و فرمودند: ای زید! این مهملات چیست که به مردم میگویی؟! این امتیازات چیست که تو فرض کردهای که ما با خدا قوم و خویشی داریم؟ آیا ما چون اهل بیت پیغمبر هستیم با خدا قوم و خویشی داریم؟ بعد فرمود: ای زید! اگر این جور باشد که تو میگویی، که ما چون اهل بیت پیغمبر هستیم اگر لغزشی هم بکنیم خدا ما را میبخشد، ما تضمینشده و تأمینشده هستیم، اگر این مهملاتی که میبافی درست باشد، تو از پدرت موسی بن جعفر افضل هستی، برای اینکه تو هم تضمینشدهای و به بهشت میروی، پدرت موسی بن جعفر هم به بهشت میرود، اما پدرت یک عمر در دنیا عمل و کوشش کرد و اجتهاد و عبادت نمود و تو یک عمر به بطالت گذراندی. آن طور که تو میگویی، لازمهاش این است که تو و پدرت موسی بن جعفر علیه السلام هر دو در نزد خدا مقرّب باشید؛ پس تو از پدرت خیلی افضل هستی چون او یک عمر عبادت کرد و تو بیعبادت به آنجا میرسی که پدرت رسیده است.

بعد حضرت برای اینکه این خیال را از دِماغ این آدم بیرون کند، رو