مسلمانها آرزو کردید (مخاطبش مسلمانهاست) و آرزویش را در دلتان پروراندید، و نه آن طور است که اهل کتاب خیال کردند و آرزویش را در دلشان پروراندند؛ خدا با هیچ کس خویش و قومی ندارد، مَنْ یعْمَلْ سُوءً یجْزَ بِهِدو داستان

ما در عصر ائمه هم میبینیم که این فکر میخواسته در میان شیعیان رواج پیدا کند و ائمه ما چقدر با آن مبارزه میکردند! دو داستان در این زمینه برای شما نقل میکنم.

در زمانی که حضرت رضا علیه السلام در مرو بودند، همان وقتی که مأمون حضرت را احضار کرده و میخواست ولایتعهدی را به ایشان واگذارد و حضرت نمیپذیرفتند و بالاخره بالاجبار یک قبول ظاهری کردند که هرکس دقت میکرد میفهمید که در واقع قبول نکردهاند و مثل یک آدم معترض بودند و اصلًا در هیچ کاری تصرف نمیکردند، جلسهای بود که افراد زیادی حاضر بودند و حضرت صحبت میکردند.

حضرت رضا علیه السلام برادری دارد به نام زید بن موسی بن جعفر که به او «زیدُ النّار» هم میگویند و در مدینه قیام کرد و قیامش سرکوب شد و مأمون به خاطر حضرت رضا او را بخشید. او هم در این جلسه حاضر بود.

ما دو زیدِ امامزاده داریم: یکی زید بن علی بن الحسین برادر حضرت باقر علیه السلام و یکی هم زید بن موسی بن جعفر برادر حضرت رضا علیه السلام. از این دو زید، زید بن علی بن الحسین علیه السلام جلیلالقدر است، اوست که پیشوای زیدیه است. شیعیان یمن بعد از حضرت امام زینالعابدین علیه السلام زید را