دو نمونه از برخورد نادرست با آزادی عقیده

سه نمونه از برخورد درست با آزادی عقیده

کار صحیح کار ابراهیم علیه السلام است که خودش [در جامعهاش] تنها کسی است که یک فکر آزاد دارد و تمام مردم را در زنجیر عقاید سخیف و تقلیدی که کوچکترین مایهای از فکر ندارد گرفتار میبیند. مردم به عنوان روز عید از شهر خارج میشوند و او بیماری را بهانه میکند و خارج نمیشود. بعد که شهر خلوت میشود وارد بتخانه بزرگ میشود، یک تبر برمیدارد، تمام بتها را خرد میکند و بعد تبر را به گردن بت بزرگ میآویزد و بیرون میآید. عمدا این کار را کرد برای این که- به نصّ قرآن کریم- بتواند فکر مردم را آزاد کند. شب، وقتی که مردم بر میگردند و به معبد میروند میبینند اوضاع واژگونه است، مثل این است که این بتها خودشان با همدیگر دعوا کرده باشند و همدیگر را کشته باشند. تنها بتی که باقی مانده است بت