کردند! گفتند ما باید دانشگاه برویم و باید هم پوشش اسلامی خودمان را حفظ کنیم. اینجا بود که در جوانان ما اعم از پسر و دختر، دو بال به موازات یکدیگر رویید: بال آگاهی و بال اراده و عفاف و پاکی، و با این دو بال بود که اینها توانستند در فضای مبارزه پرواز و حرکت کنند.

این مطلب، مقدمهای بود برای این حرف: اینهایی که در این ایام اخیر که مسئله پوشش اسلامی مطرح شد باز به نام آزادی و حقوق زن شروع کردند به داد و فریاد کردن که آزادی ما از بین رفت، چه کسانی بودند؟ من به خودشان کار ندارم که چه کسانی بودند، شما بهتر میدانید چه کسانی بودند. اینها همان افرادی بودند که در دوره سابق، رهبری خواهرهای شاه را پذیرفته بودند. آیا آنها برای زن آزادی میخواستند؟ همینهایی بودند که در دو سه ماه پیش به عنوان حمایت از قانون اساسی میتینگ دادند و راهپیمایی کردند. چه کسانی مبارزه کردند؟ فیلمهایش وجود دارد، همه شما در راهپیماییها دیدهاید. زنانِ آزاد به قول آنها بودند یا زنانِ آزاد به قول ما؟ آیا پوشش اسلامی دارها بودند یا بی پوشش اسلامیها؟ چه کسانی بودند که جلو گلوله رفتند و شهید شدند؟ اینها بودند یا آنها؟

این بود که این آگاهیای که در طول این ده بیست سال به مردم داده شد، این اسلام راستینی که واقعا راستین به مردم تفهیم شد، نقش اساسی داشت. البته در اینجا رهبری رهبر فوقالعاده مؤثر بود. میدانید که چه چوبهایی لای چرخ انقلاب گذاشتند. در سفری که خود ما رفتیم پاریس، ایشان با آن تیزهوشی و دوربینیای که دارند، صریحا و اکیدا گفتند (قبلا هم گفته بودند) شرکت خانمها در تظاهرات و راهپیماییها- ولو با منع صریح پدران و شوهرانشان مواجه شوند- واجب است، شوهرها و پدرها حق ندارند مانع شرکت اینها بشوند. در ایامی که در تهران، دبستان علوی بودند، میدانید که پیشازظهر را به آقایان و بعدازظهر را به خانمها اختصاص داده بودند و مخصوصا خانمها که میآمدند هجومْ خیلی زیاد میشد و خانمهایی که بیشتر احساساتی میشدند بیحال میشدند. عدهای در آنجا گفتند ممکن است این برنامه کم کم منجر به تلفات شود؛ هر روز چندین نفر از این خانمها بیهوش میشوند، بیحال میشوند، گریه میکنند، فریاد میکنند و ... این برنامه خانمها باید تعطیل شود. به آقا پیشنهاد شد که این برنامه خانمها را اجازه بدهید که تعطیلشود. گفتند: ما شاه را با همینها بیرون کردیم، همینها شاه را از مملکت بیرون کردند،