آن را تسخیر میکند [1].

قرآن در توصیف خویش، برای خود دو زبان قائل میشود. گاهی خود را کتاب تفکر و منطق و استدلال معرفی میکند و گاهی کتاب احساس و عشق. و به عبارت دیگر قرآن تنها غذای عقل و اندیشه نیست، غذای روح هم هست.

قرآن بر موسیقی خاص خودش تأکید زیادی دارد، موسیقیای که اثرش از هر موسیقی دیگر در برانگیختن احساسات عمیق و متعالی انسان بیشتر است. قرآن خود به مؤمنین دستور میدهد تا مقداری از شب را به تلاوت قرآن مشغول باشند و در نمازهای خود در همان حالی که به خدا متوجهاند قرآن بخوانند. در خطاب به پیامبر میگوید:

یا ا یهَا الْمُزَّمِّلُ. قُمِ اللَّیلَ الّا قَلیلًا. نِصْفَهُ اوِ ... [2]

شبها را بپا خیز برای عبادت و اندکی را بخواب. بپاخیز و به راز و نیاز با خدای خویش بپرداز. و در حالی که به عبادت ایستادهای قرآن را ترتیل کن. ترتیل یعنی قرائت قرآن نه آنقدر تند که کلمات مفهوم نشوند و نه آنقدر جدا از هم که رابطهها از بین برود. میگوید قرآن را با تأنّی و در حالی که به محتوای آیات توجه داری بخوان. و باز در آیات بعدی همان سوره میگوید آنگاه که برای کارهای روزانه نظیر تجارت و جهاد در راه خدا به خواب بیشتری احتیاج دارید، در هر حال خلوت عبادت را فراموش نکنید.

[1]. ائمه علیهم السلام قرآن را با چنان شوری میخواندند که رهگذرانی که صدای آنها را میشنیدند بی اختیار میایستادند و منقلب میشدند و میگریستند.

[2]. مزّمّل/ 1- 3