کسانی نشست و برخاست کنید.در دنباله آیه میگوید:ذلِک مَثَلُهُمْ فِی التَّوْریةِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْانْجیلِ کزَرْعٍ اخْرَجَ شَطْاهُ فَازَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سوقِهِ یعْجِبُ الزُّرّاعَ لِیغیظَ بِهِمُ الْکفّارَ [1] در تورات و انجیل، اینها با این صفت یاد شدهاند، دربارهشان گفته شده است که چنین امّتی به وجود میآید. به این شکل تجسم پیدا کرده و توصیف شدهاند که مثَلشان مثَل یک زراعت است، مثَل یک گندم است که در زمین کشت میشود و بعد، چون زنده است، از زمین میروید. در آغاز برگ نازکی بیرون میدهد ولی تدریجاً این برگ درشتتر میشود و استحکام پیدا میکند، آنچنان که کم کم به صورت یک ساقه کلفت درمیآید. بعد به شکلی درمیآید که روی پای خودش میایستد درحالی که قبلًا برگی بود افتاده روی زمین و از خود استقلال نداشت. آنچنان رشد میکند که همه کشاورزان را، همه متخصصان انسان شناسی را به حیرت درمیآورد که چه ملت رشیدی، چه ملت بالندهای، چه ملت در حال رشدی! البته ملتی که هم اشِدّاءُ عَلَی الْکفّار باشد، هم رُحَماءُ بَینَهُمْ، هم رُکعاً سُجَّداً و هم یبْتَغونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناًسبک شمردن نماز

یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است، و نماز خواندن اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است. پس از وفات امام صادق علیه السلام ابوبصیر آمد بهامّ حمیده تسلیتی عرض کند. امّ حمیده گریست. ابوبصیر هم که کور بود گریست.

بعدامّ حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر! نبودی و لحظه آخر امام را ندیدی؛ جریان

[1] فتح/ 29.