برای آنکه ترجمه قرآن در جامعه اسلامی رسمیت یابد شرایطی دارد که عبارتند از:
1. گروهی از دانشمندانی که شایسته این کار هستند و به درستی اندیشه و نظر و اجتهاد شهرت دارند، برای ترجمه تشکیل شود. چون ترجمه فردی مانند تفسیرهای فردی خالی از اشتباه و خطا نیست و حداقل این است که در کار گروهی کمتر اشتباه رخ می‌دهد؛ از این رو کار گروهی در مورد کتاب خدا، به سلامت و احتیاط نزدیک‌تر است.
این گروه باید مورد تأیید مقامات رسمی یا حکومت‌های عادل و یا مراجع دینی در سطح بالا باشد تا تصمیم‌های آنان به طور رسمی و قطعی تنفیذ شود.
2. شخصیت‌های معروفی در زبان ترجمه (زبان دوم) با گروه مزبور همراهی کنند تا صحت ترجمه مورد تأیید قرار گیرد و مردم از زبان ترجمه اطمینان پیدا کنند.
3. آخرین شرط این است که ترجمه همراه با اصل باشد و به ملت‌های گوناگون ترجمه‌های خالی از متن عرضه نشود تا تصور نکنند که ترجمه، همان قرآن کتاب مسلمانان است، بلکه بدانند که آن یک ترجمه صرف است و خود قرآن نیست و ترجمه در کنار آن جنبه توضیح و بیان معانی را دارد و آنچه اصل است خود قرآن است. بدین گونه می‌توانیم قرآن را از ضایع شدن حفظ کنیم.