بر كفر و واجب القتل بودن وى نگاشتند. در آن ميان مردى از اهل رأى و دانش كه مى‌دانست همه آن نسبتها و تهمت‌ها نتيجه بخل و حسد است اين دو شعر را در روى همان محضر نوشته و نام خود را در ذيل آن بنگاشت:

صاحب ترجمه تاب تحمل اين همه تهمت را نياورده و بشام مهاجرت كرد و در سوم يا چهارم صفر ششصد و سى و يك هجرت (631 ه قمرى) در دمشق وفات يافت و در دامنه جبل قاسيون بخاك رفت و تأليفات نافعه دارد:

1- كتاب ابكار الافكار 2- الاحكام فى اصول الاحكام 3- خلاصة الابريز 4- دقائق الحقائق 5- رموز الكنوز 6- غاية الامل فى علم الجدل 7- غاية المرام فى علم الكلام 8- لباب الالباب 9- منتهى السالك فى رتب المسالك و غير اينها نيز در فقه و اصول و منطق و حكمت و فنون ديگر بسيار و كتاب الاحكام مزبور در سال هزار و سيصد و سى و دوم هجرت (1332 ه قمرى) در قاهره چاپ شده است. (ص 355 ج 1 و 2765 ج 4 س (و 10 مط و 89 ج 4 مه و 357 ج 1 كا و 489 ت و 102 ج 4 فع و 191 خع)

آمدى على بن يوسف-

بن احمد بن محمد بن عبيد اللّه بن حسين بن احمد بن جعفر، آمدى الأصل، واسطى المولد و المنشاء، از اجلّاى فقهاى شافعيه ميباشد كه مدتى در بغداد با خذفقه و حديث پرداخت و در حساب نيز يدى طولى داشته و در 604 ه قمرى بقضاوت واسط منصوب شد و در سوم ربيع الاول شش صد و هشتم هجرت (608 ه قمرى) در همان بلده در چهل و نه سالگى درگذشت.

آمر باحكام الله منصور بن احمد-

دهمين خليفه فاطمى است كه در ضمن ترجمه حال جدّ او مستنصر باللّه مذكور خواهد شد.

آمل‌[1]

آملى ابو العباس احمد بن محمد-

بعنوان قصّاب خواهد آمد و امّا آملى، احمد بن محمد كه مصطلح رجال است شرح‌حال او در كتب‌

[1]- آمل- بضم ميم از بلاد تبرستان بوده و بهمين جهت منسوب بآن را طبرسى نيز گويند و چندى از منسوبين آن را مى‌نگاريم.