اكثر مطالب نحو و صرف و تقسيمات و علل آنها را با بيانى خوب و اسلوبى مرغوب حاوى است، صاحب روضات الجنّات (متوفى بسال 1313 ه ق) گويد، يك نسخه خطّى آن را ديدم كه تاريخ كتابتش قريب به پانصد و هشتاد سال بوده است و سال وفات جليس بدست نيامد.

(ص 246 ت)

جماز محمد بن عمرو بن عطا-

(يا حماد بن عطا) شاعرى است اديب بصرى، شهرتش جمّاز (بتشديد ميم)، كنيه‌اش ابو عبد اللّه، از موالى بنى تميم كه بسيار هرزه‌دراى و خبيث اللّسان بود. در عهد هرون و متوكّل عباسى در بغداد ميزيست، نوادرى از وى نزد متوكّل مذكور داشتند تا آنكه طالب ملاقاتش شد و فرمان احضارى برايش نوشتند، پس از حضور محضر خلافت، اين شعر را فروخواند:

سپس نوادرى از وى بوقوع آمد، عاقبت ده هزار درهم بدو بخشيدند و در موقع پائين آمدن از قصر خلافت از كثرت فرح جان داد. (ص 125 ج 3 تاريخ بغداد)

جماعيل‌[1]

جماعيلى عبد الرحمن بن محمد-

در ضمن شرح‌حال عبد اللّه بن احمد، تحت عنوان موفق الدين خواهد آمد.

جماعيلى عبد الغنى بن عبد الواحد-

نابلسى مقدّسى، مكنّى بابو محمد، در سال 541 ه ق در ديه جماعيل زاييده شد، از افاضل علم رجال بود و در سال ششصد تمام از هجرت (600 ه ق) در قاهره درگذشت. (ص 119 هب)

جماعيلى عبد اللّه بن احمد-

بعنوان موفق الدين خواهد آمد.

جمال الاسلام ابن البزرى، عمر بن محمد-

بعنوان ابن البزرى در باب كنى خواهد آمد.

[1]- جماعيل- بفتح جيم و تشديد ميم دهى است در كوه نابلس از ارض فلسطين در يك منزلى بيت المقدس كه گروهى از فضلا بدانجا منسوب هستند و بعضى از ايشان را تذكر ميدهد.