ايران بحكومت ملّى آغاز كرد و انقلاب بزرگ و اختلاف كلمه مابين دولت و ملّت بوقوع پيوست، صاحب ترجمه با نهايت احتياط، مساعى جميل در خيرخواهى ملّت و دولت مبذول داشته و آنى فروگذارى نكرد، صلاح حال عموم را در مجالس عمومى و خصوصى گوشزد مينمود و بدين منوال ميبود تا آنكه بعضى از بيگانگان از فرصت استفاده نموده و به تنفيذ و امضاى ورقه‌اى داير بر اينكه شهر تبريز در اثر مدافعه ايشان از حركات وحشيانه اهالى فتح شده تكليفش نمودند، او هم شديدا امتناع نمود و هرچه اصرار كرده و وسائل لازمه در تحصيل اين مرام بكار بردند اصلا كارگر نيفتاد، بلكه نامبرده در امتناع خود با كمال شهامت مى‌افزود تا عصر روز عاشوراى سال 1330 ه قمرى آن يگانه مرد غيور اسلامى را با چند تن ديگر در سربازخانه دولتى تبريز (كه اخيرا در محلّ آن كتابخانه دولتى و دانشسراى پسران تأسيس يافته) بر دار كردند آرى:

ميرزا اسد اللّه ضميرى كه از ملازمان خدمت صاحب ترجمه بوده در تاريخ وفاتش گفته است:

قتيل روز عاشور- 1330 آلوده در غم- 1290 هردو تاريخ شهادت صاحب ترجمه است اولى بحساب هجرى قمرى و دومى بحساب هجرى شمسى.

آثار قلمى وى بدين شرح است:

1- ايضاح الانباء فى تعيين مولد خاتم الانبياء و مقتل سيد الشهداء كه در عين بحبوحه انقلاب احوال تبريز مشغول تأليف آن بوده و در سال 1352 ه قمرى در تبريز چاپ شده است 2- ترجمه عتبى، بدرخواست حسنعلى خان امير نظام كه مدتى در اوائل سده چهاردهم هجرت استاندار آذربايجان بوده ترجمه و چاپ شده است. 3- مرآت الكتب كه بقدر