ثقات امير المؤمنين‌

جمعى بسيار از اصحاب سعادت انتساب آن حضرت بوده‌اند كه ده تن ايشان بالخصوص در روايتى مذكور و به ثقات عشرة معروف هستند چنانچه كلينى در حديث مفصلى روايت كرده است كه آن حضرت، كاتب خود، عبد اللّه بن ابى رافع را باحضار ده تن از ثقاتش فرمان دادند، عبيد اللّه خواستار تعيين آن ده تن گرديد، آن حضرت فرمودند اصبغ بن نباته، ابو الطفيل عامر بن واثله كنانى، زر بن حبيس (با سين بى‌نقطه يا بانقطه على الخلاف) اسدى، جويرية بن مسهر عبدى، خندف (يا خندق) بن زهير اسدى، حارث بن مصرف همدانى، حارث بن عبد اللّه اعور همدانى، مصابيح النخع علقمة بن قيس، كميل بن زياد، عمر بن زراه. پس عبيد اللّه همه ايشان را حسب الامر احضار كرد و آن حضرت ايشان را بمكتوبى شاهد گرفت. (كتب رجاليه)

ثقات عشره‌

رجوع به ثقات امير المؤمنين نمايند.

ثقة الاسلام‌على بن موسى بن محمد شفيع بن محمد جعفر بن محمد رفيع بن محمد شفيع-

خراسانى الاصل، تبريزى المولد و المسكن، از اكابر علماى تبريز ميباشد كه در نجوم و رياضيّات آقا ميرزا على ثقة الاسلام- 18

و تاريخ و كلام و حكمت و ديگر علوم متداوله حظّى وافر داشت، ادبيّات را از اكابر وقت خود در تبريز فراگرفت، نزد جدّ مذكور خود بتكميل معارف الهيّه پرداخت، در اواخر سده سيزدهم هجرت به عتبات عاليات رفته و حاضر حوزه فقه و اصول فاضل اردكانى، شيخ زين العابدين مازندرانى، حاج شيخ على يزدى شد. در سال 1308 ه ق بوطن مألوف خود (تبريز) مراجعت نمود و همواره در فيصله امور و انجام مهمّات مردم اهتمام بكار ميبرد تا آنكه در سال 1324 ه قمرى كشور