قضاوت كه مكرّر تكليفش كردند امتناع ورزيد و سيد شريف جرجانى و محمد بن حمزه فنارى و ديگر اكابر وقت از شاگردان وى بودند. تأليفات او بدين شرح است:

1- الانوار در اصول 2- حاشيه كشاف 3- شرح اصول البزدوى 4- شرح الفيه ابن معط 5- شرح تجريد خواجه نصير طوسى 6- شرح تلخيص الجامع 7- شرح الفرائض السراجية 8- شرح المنار 9- العناية فى شرح الهداية. اكمل الدين در سال هفتصد و هشتاد و شش از هجرت (786 ه قمرى) در حدود هفتاد و شش سالگى وفات يافت (بابرتى- بفتح حرف سوم، منسوب به بابرتا، از دهات بغداد است).

(ص 227 ج 4 فع و 503 مط و 195 فوائد البهية)

اكمه سدوسى-

قتاده، بهمين عنوان سدوسى خواهد آمد.

الفت كاشانى ميرزا محمد قلى-

از ايل افشار و در خدمت شجاع السّلطنه حسنعلى ميرزا، مستوفى و نامه‌نگار بود، در فارس با رضا قلى خان هدايت ملاقات كرد و در سال 1240 ه قمرى وفات يافت. ديوانى قريب به پنجهزار بيت دارد كه داراى اشعار متنوّعه مى‌باشد و از او است:

ايضا:

از تذكره ثمر اصفهانى نقل شده است كه الفت در اصل آذربايجانى بود كه آبا و اجداد او بامر شاه عباس صفوى كوچيدند و در عباس‌آباد اصفهان مسكن گزيدند، الفت نيز در همين‌جا متولد شد. مراثى و مدايح بسيارى در حق حضرت سيد الشهداء و ديگر ائمّه هدى گفته است كه من‌جمله سيزده بند او ميباشد و مطلع آن اين است:

(ص 72 ج 2 مع)

القاص ميرزا

پسر شاه اسماعيل صفوى ميباشد كه صاحب قريحه شعرى بوده است لكن در عهد برادرش شاه طهماسب صفوى مصدر فتنه‌هاى بزرگى‌