آن حضرت نسبت به حضرت رسالت، و نيز آن حضرت آرزو مى‌كرده كه در ميان اصحابش دو تن بلكه يكتن مانند او بودى. در سال سى و هفت يا هشت هجرت در ساحل بحر احمر، بامر معاويه با عسل زهردارى مسمومش كردند و بعد از شهادتش معاويه خطبه‌اى خوانده و گفت: على دو دست داشته عمار و مالك كه اولى در صفيّن بريده شد و دومى را نيز امروز بريدند. اشتر بعربى كسى را گويند كه پلك چشمش شكافته باشد زيرا در يكى از غزوات، چشمش با قطعه آهنين عمودى كه بر فرقش خورده چاك شده بود. (كتب تاريخ و رجال)

اشج بنى اميه عمر بن عبد العزيز-

هشتمين خليفه اموى ميباشد كه در مدت دو سال و پنج ماه دوره خلافت خود، سبّ آل على را كه از عادات منحوسه خلفاى پيش از وى بود موقوف كرد و مقرّر داشت كه بعوض آن آيه شريفه‌ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ‌ را بخوانند و فدك را به حضرت باقر ع مستردّ داشت و به گماشتگان خود فرمان داد كه زندانيان را در زنجير نكنند كه مانع از نماز ميباشد و نيز سهمى از بيت المال براى ابن سبيل‌ها تخصيص داد و مهمان‌خانه‌ها و مسافرخانه‌ها بنا نمود كه تا آن زمان عملى نبوده است و نيز فرمان داد كه اولياى امور در هنگام قدرت خودشان، قدرت پروردگارى را در نظر بگيرند و از ستم كردن بر زيردستان خود در حذر باشند و بدانند كه كردارهاى ايشان فانى ولى آنچه را كه بكيفر آنها خواهند ديد باقى و پايدار است. در پنجم يا ششم يا هفتم رجب سال يكصد و يكم (101 ه قمرى) در حدود چهل سالگى، در دير سمعان از بلاد حمص درگذشت و سيد رضى قصيده‌اى عالى در مرثيه او گفته است.

(ص 185 مف و حيوة الحيوان دميرى و ديگر كتب مربوطه)

اشج عبدى منذر بن عائد-

نخستين كسى است از قبيله ربيعه كه اسلام آورد، چنانچه نخست خواهرزاده‌اش، عمرو بن قيس را جهت استكشاف علم حضرت رسالت بحضور مبارك فرستاد، پس از آنكه عمرو برگشت و اوصاف آن حضرت را مذكور داشت، منذر اسلام را قبول كرد و شرفياب حضور حضرت نبىّ اكرم گرديد.

(ص 147 مف)

اشجعى احمد بن ابى مروان عبد الملك-

بعنوان ابو عامر اندلسى خواهد آمد.