ملاقات كرد و از سبب سياه‌پوشيش پرسيد، پاسخ داد كه همانا جهت عزادارى حضرت حسين بن على عليهما السلام است و بس، شاه گفت عزادارى آن حضرت در هرسال زياده برده روز متداول نيست، گفت مردم به خطا رفته‌اند كه وظايف عزادارى آن بزرگوار تا روز قيامت باقى (1) است، شيخ محمد بعد از وفات پير خود سيد محمد نوربخش در شيراز اقامت كرد و خانقاهى عالى بنا نهاد و به خانقاه نوريّه موسومش داشت و در آن، خلوت خانه‌ها ترتيب داد و سلاطين وقت املاك بسيارى بدانجا وقف نمودند و توليت آنها را بعهده شيخ محمد و اولاد او موكول داشتند و قبر خود شيخ نيز در همان بقعه ميباشد. سال وفاتش بدست نيامد و موافق آنچه به بعضى نسبت داده‌اند در سال نهصد و دوازده هجرت (912 ه قمرى) بوده است و از اشعار او است:

(ص 151 لس و 462 عم)

اسيوطى عبد الرحمن-

بعنوان سيوطى خواهد آمد.

اشاعثه‌

جمعى اشعثى، منسوب به اشعث ميباشد كه اولاد و خانواده اشعث را گويند. كشى بطور مرسل روايت كرده است كه دو تن از اولاد اشعث، جهت شرفيابى بحضور مبارك حضرت صادق عليه السلام استيذان نمودند ولى موفق باذن و اجازه نگرديدند، پس بعضى از حاضرين عرض كردند كه آن دو تن از دوستداران اهل بيت هستند آن حضرت فرمودند كه حضرت پيغمبر خدا بچند قوم لعنت كرده كه لعنت در خودشان و اخلاف و اعقاب ايشان تا روز قيامت جارى است. (بروجردى)

اشتر

لقب معروف مالك بن حارث بن عبد يغوث نخعى، از شجاعان تابعين، اخصّ اصحاب حضرت امير المؤمنين و از حاضرين وقعه يرموك و جمل و صفّين ميباشد. در دوره خلافت حقه آن حضرت بحكومت مصر معين شد. احاديث بسيارى در مدايح وى وارد شده و بمدلول بعضى از آنها از انصار حضرت صاحب الأمر عجّل اللّه فرجه ميباشد. اشتر نسبت به حضرت امير المؤمنين ع چنان بوده كه‌