عناصر تشکيل دهنده‌ي مديريت

بعد از تعريف مديريت علمي و بيان تفاوت آن با مديريت سنتي، نوبت به عناصر تشکيل دهنده‌ي مديريت مي رسد. مديريت که عبارت بود از هماهنگ کردن منابع انساني و مادي براي نيل به اهداف سازماني، به عناصري نيازمند است؛ از جمله: رهبري جهت هدايت نيروهاي انساني، برنامه‌ريزي و سازمان دهي، تصميم گيري، تقسيم کار و طبقه بندي وظايف، تفويض اختيار، هماهنگي و ارتباطات، کنترل و نظارت، ارزش‌يابي و ... در اين بخش از نوشتار رابطه‌ي هر يک از مقوله‌ها و عناصر مذکور از جهت مديريت علمي و مديريت اسلامي با توجه به آيات و روايات بررسي مي شود.

2. هدايت و رهبري

هدايت و رهبري يکي از مهم‌ترين ارکان مديريت به شمار مي آيد و شايد برجسته‌ترين رمز موفقيت مديران در سازمان خود، توان هدايت و رهبري نيروي انساني باشد. رهبري و هدايت در هر مجموعه‌اي و با توجه به اهداف سازماني و فرهنگ و ارزش‌هاي خاص آن به گونه‌اي جلوه‌گر مي‌شود؛ به همين دليل، نمي‌توان از موفقيت يک مدير در دانشگاه، به موفقيت او در حوزه حکم کرد و يا تمام الگوهاي مدير موفق در جوامع غربي را کاملاً در جوامع شرقي نتيجه بخش دانست.

هدايت و رهبري براي ايجاد انگيزه در کارمندان و اعضاي سازمان براي تحقق اهداف آن سازمان صورت مي گيرد و به وسيله ي تلاش مدير تحقق مي يابد. رهبري وقتي تحقق مي يابد که شخص بخواهد شخص يا اشخاص ديگري را به منظور نيل به هدف هاي پيش بيني شده، به کار وادارد. [1]

رهبري بايد علاوه بر مديريت و هدايت سازمان، به دنبال ايجاد انگيزه و ترغيب اعضا به کوشش مشتاقانه براي تحقق اهداف سازماني و ارتباط ميان آن ها نيز باشد. سوال مهمي که ممکن است مطرح شود اين است که چگونه برخي از رهبران در رسيدن به اهداف مثبت يا منفي خود توفيق مي يابند؟ معروف است که هيتلر آن قدر در سخن