يعنى: تا توانى در پى اصلاح خود باش و از عيبهاى نفس خود فارغ نشده و ازاله آن به جزم از خود نكرده، در پى عيب ديگران كه مشكوك فيه است، مباش. و ازاله عيوب نفس به جزم و قطع، محال، و معلّق به محال، محال.

و كن رفيقا في امرك بالمعروف، و شفيقا في نهيك عن المنكر

و در اوقات مخالطت و معاشرت با مردم، اگر از مصاحب و رفيق ترك واجبى يا ارتكاب محظورى به ظهور رسد، از روى هموارى و ملايمت، امر به معروف و نهى از منكر، به عمل آر. نه از روى غلظت و تندى. و شرايط امر به معروف و نهى از منكر، به تفصيل خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالى.

و لا تدع النّصيحة في كلّ حال‌

و ترك مكن، نصيحت مردم را در همه حال. يعنى: بايد اختلاط و معاشرت تو با مردم، از غشّ خالى باشد و از كدورت اغراض زائفه عارى و خالى باشد. يا آنكه در همه حال از نصيحت و پند مردم فارغ مباش، يا از نصيحت خود و غير فارغ مباش:

قال اللَّه تعالى: وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً (بقره- 83)

چنان كه خداوند عزيز فرموده است كه: و از براى مردم، تا توانى و تا قدرت دارى، پى نيكى باش، خواه از گفتار و خواه از كردار.

و اقطع عمّن تنسيك وصلته ذكر اللَّه، و تشغلك الفته عن طاعة اللَّه‌

يعنى: قطع كن اختلاط را با كسى كه، اختلاط او موجب فراموشى باشد از حقّ و الفت و مؤانست با او، مانع طاعت و بندگى خدا باشد.

فانّ ذلك من اولياء الشّيطان و اعوانه‌

چرا كه اين چنين جماعت، از اولياى شيطان هستند و اعوان و مددكاران شيطان هستند و هر كه با ايشان مصاحبت و مجالست مى‌نمايد، مثل ايشان مى‌شود كه: