1/ 23 بدان كه سر قرين و جفت قرار دادن اين حكمت به صفت احسانى
از براى اين است كه إحسان را سه مرتبه است كه بين احكام مرتبه نخستين و بين
احكام حكمت(1)، اتحاد و اشتراك است. پس آن دو بين آن وجه مانند دو
برادرند، زيرا حكم إحسان آن است كه نخست و مقتضاى آن فعل آن چه كه سزاوار
است، براى آن چه كه سزاوار است، آن چنان كه سزاوار است، مىباشد، و مقتضى
حكمت، قرار دادن هر چيز است در جاى خود به گونه مناسبتر، و نگهدارى حكيم
مر خويش را، و هر كس كه توان نگهدارى خويش از تصرفات ناپسند و سخنان غير
مفيد و نظريات و تصورات فاسد و تباه و سفارشات و تمامى اندرزها و آداب
آموزش و آموختن را دارد، داخل در احكام اين مرتبه احسانى نخستين است كه
اختصاص به اين حكمت دارد.
2/ 23 و اما مرتبه دوم: آن، چيزى است كه جبرئيل از پيغمبر صلى الله
(1). يعنى حكمتى كه حضرت لقمان عليه السلام آورده و در قرآن عزيز بيانش آمده است (حاشيه).