موساي کليم عليه السلام انجام شد يا انشقاق ماه به اشارت نبي صلى الله عليه و آله و سلم ، امري نيست که با وسايل عادي و متعارف در دسترس بشر انجام شده باشد ، تا بتوان با علوم حصولي و ذهني يا تمرين هاي عملي آن را انجام داد .

امر محال عقلي ، فاقد هر گونه مصداق خارجي است و حکايت از هيچ مصداقي ندارد تا آن که از تحقق و واقعيت آن مصداق سخن به ميان آيد ، از اين رو چون از امام صادق عليه السلام در مورد قدرت خداوند بر گنجاندن جهان در پوسته تخم مرغ پرسش شد ، امام عليه السلام پاسخ فرمود : گر چه قدرت خداوند نامتناهي است ؛ ليکن « و الذي سألتني لا يکون »[1]؛ آن چه تو از آن پرسش مي کني ، « لا شيء » است .

« لا شيء » نظير « عدم » يا مانند « اجتماع نقيضين » ، مفهومي است که از هيچ مصداق خارجي و واقعي حکايت نمي کند و بر هيچ شيئي دلالت ندارد ، به همين دليل از ذيل قدرت خداوند که بر همه اشيا قادر است ، نه به تخصيص ، بلکه به تخصص خارج است ، زيرا اصلاً شيء نيست .

قرآن هم که کتابي آسماني است و در طي بيست و سه سال بر قلب مطهّر رسول اکرم صلى الله عليه و آله و سلم نازل شده است و هيچ گونه اختلاف و تهافتي در آن وجود ندارد ، يک محال عقلي نيست ، بلکه آوردنِ همانند آن ، يک محال عادي است . شيخ طوسي در تبيان و به دنبال آن امين الاسلام طبرسي در مجمع البيان و همچنين بسياري مفسّرين اهل سنت که معجزه را انجام يک محال عقلي پنداشته اند ، در پي پاسخ به اين اشکال که قرآن محال عقلي نيست ، به دنبال اثبات استحاله عقلي قرآن رفته اند ؛ حال آن که نه معجزه محال عقلي است ، نه قرآن مصداق آن ، در عين حال که قطعاً معجزه است .

تنزّه قرآن از هر گونه اختلاف از يک سو ، و هماهنگي و انسجام آيات آن با هم ، على رغم آن که در شرايط مختلف در طي بيست و سه سال تنظيم شده ، از سوي