موجودهاي مجرّد اصلاً حضور ندارد و اگر همين ماده فلسفي اصل واقعيت مي بود ، بايد در مجرّدها واقعيت محقق نباشد و ماده فيزيکي اصلاً وجود مشخص نيست ، زيرا همواره به وضع خاص از قبيل حرکت ، نيرو و ... در مي آيد و يک اصل ثابت ، در همه احوال همان هيولي و مادّه فلسفي است که حکم آن بيان شد ، بنابر اين ، نه ماده فلسفي مي تواند ضرورت ازلي داشته باشد و نه مادّه فيزيکي ، چون حد اکثر ضرورتي که براي آن ها ثابت مي شود ، همان ضرورت ذاتي منطقي است که به دوام ذات محدود است .