نظر راقم اين است كه حق و صواب اين بود كه صاحب فصوص مسأله علم بارى تعالى را بر اساس حكم محكم فص دوازدهم كه فهو الكل وحده كه عبارت أخراى از تعبير به وحدت شخصيه وجود است , مبتنى مى كرد كه برهان قويم و حكم حكيم منزه از هر گونه دغدغه و وسوسه است فتدبر .