8 توحيد در ايدئولوژى اسلام

توحيد قرآن , تنها نگرشى بى تفاوت و غير مسئول نيست . شناختى متعهد , و بينشى فعال و سازنده است , طرز فكرى است كه در بناى جامعه و اداره ء آن , و ترسيم خط سير آن ( استراتژى ) , و تعيين هدف آن و تأمين عناصر حفظ و ادامه ء آن , داراى تأثير اساسى و تعيين كننده است و اصطلاحا : توحيد , از اركان ( ايدئولوژى ) اسلام بلكه , ركن اصلى آن نيز هست .

وابستگى جهان و انسان به قدرت برتر ( يعنى خدا ) مستلزم آن است كه جهان به قصدى و براى هدفى آفريده شده باشد , و ضمنا متضمن اين مسئوليت , كه : انسان با داشتن خرد و نيروى تصميم و اراده , بايد در راهى كه به سمت هدف و داراى جهت درست است گام بردارد و ناگزير , اين هدف و جهت را بشناسد .

آفريدگارى و سيطره ء تكوينى خدا , مستلزم آن است كه زمام قانونگزارى و تشريع نيز در قبضه ء اقتدار و اختيار او باشد , و همگان ( همه ء موجودات داراى شعور كه مى توان براى آنان قانون و شرع وضع كرد ) ملزم به تبعيت از قانون خدا باشند ( الوهيت انحصارى ) .

دانش بى پايان خدا , مستلزم آن است كه صلاحيت تنظيم مقررات بشرى ( كه ناگزير تابع نيازها و مصالح انسانهاست ) در انحصار او باشد .

عبوديت يكسان همه ء موجودات در برابر خدا , مستلزم آن است كه هيچيك از بندگان خدا , خودسر و مستقل , حق تحكم و فرمانروائى بر بندگان ديگر نداشته باشد ( نفى طاغوت ) و زمامدار و مدير و مدبر امور زندگى انسانها فقط كسى باشد كه خدا خود به حكومت برگزيده است ( يا به شخص , مانند امامان معصوم و يا به علائم و ملاكها , مانند حاكم اسلامى در زمان غيبت امام معصوم )