انبياء انسانهائى هستند كه از لحاظ جسمى و تركيب اصلى روحى , انسان هستند , اما همين انسان , از لحاظ احراز رتبه ها و آن مقام هائى كه لازمه اش پيچيدگى است , از يكنوع ساده , يك يكنوع ساده , يك افراد ممتاز را بوجود آورده است .

لذا پدران و مادران انبياء هيچكدام , آلودگى شرك و آلودگيهاى بشرى نداشته اند .

اصطفاء يعنى يك نسل تربيت شده , خود , نسل تربيت شده والاترى را به جامعه تحويل دهد . مثلا پيغمبر اسلام ( ص ) از يك خانواده پاك و طيب و طاهر , بدنيا آمده است . از پدر و مادرى ( كه اين جنس فاخر و ممتاز آميخته و تركيب و مجموع آندو است ) كه به نوبه خود نيز جنسهاى فاخرى بوده اند . عبدالله در رديف پدران از ديگران ممتازتر بوده است و آمنه در رديف مادران .

( اين امتياز از لحاظ معنوى و اخلاقى است , نه جنبه هاى خانوادگى واشرافى گرى و خون و نژاد و ثروت و . . . )

وقتى كه پدر بنوبه خود تربيت شده است و مادر نيز بنوبه خود , اين دو وقتى با يكديگر آميخته شوند , يك تربيت بهترى را , يك فرزند والاترى را , به جامعه تحويل مى دهند .

مسلما پيامبرى كه قبل از موسى ( ع ) ظهور كرد , از معنويت كمترى برخوردار بود , تا پيغمبرى كه بعد از و بعد از عيسى ( ع ) و . . . براى اينكه اين پيامبر بعدى , محصول تربيتهاى قبلى است . يعنى همه آنها فرهنگهاى الهى و معنوى در او هم موثر مى افتد . بنابراين