وضع مردم , مردم دنبال نان در جامعه دوران اختناق ما , مثل آن اتوموبيلى مى ماند , كه مى آيد بنزين گيرى مى كند از اين پمپ بنزين , بعد راه مى افتد ( آقا كجا مى روى ؟ ) ميروم سراغ پمپ بنزين بعدى . ميرود به سمت پمپ بنزين بعدى , تا بنزين مصرفى در طول راه را جبران نمايد . باز راه مى افتد ( بطرف كجا ؟ ) باز به طرف پمپ بنزين سومى و آنجا بنزين مى گيرد و راه مى افتد و همينطور مرتب عمر اين اتوموبيل بين اين جايگاه تا جايگاه ديگرى براى گرفتن بنزين مصرف مى شود , يعنى كارى كه با اين ماده انرژى زا انجام مى دهد دقيقا كاريست در راه بدست آوردن دوباره انرژى همين ماده انرژى زا , مردم ما اينجورى بودند .

كاسبى مى كردند تا نان بدست بياورند بخورند , و جان بگيرند ( جان بگيرند كه چه بشود ؟ ) كه كاسبى كنند . كه از آن كاسبى چه بدست بياورند ؟ تا با زنان بدست بياورند و باز بخورند و باز بتوانند كاسبى كنند . يعنى زندگى مردم مرتب بين خوردن و طلب خوردن دور مى زند . اين وضع زندگى عامه مردم ما در آن روز بود و اين موضوع براى شما جوانها ( با آن خاصيت ايده آليستى و آرمان خواهى كه داريد , ) آنهم در اين دوران انقلاب زياد قابل لمس نيست , چون الان همه شما آرمان داريد و بدنبال آرمان خود حركت مى كنيد و نيروى جاذبه اى شما را بسوى خودش مى كشد . دنبال چه مى گردى آقا ؟ دنبال استقرار حكومت اسلامى , دنبال از بين بردن ابر قدرتها , اين ها هم آرمان است . آن كسى كه ظريف تر و بالاتر و بهتر فكر مى كند , دنبال تعالى و تكامل انسانى , دنبال عروج انسانى مى گردد اينها