الگوى حكومت Dhamma بر پايه ى آزادى نوع بشر بنا نهاده شده است و هرگز به انسان اجازه نمى دهد كه در انحصار دنياى مادّى قرار گيرد و يا برده ى هواهاى شهوانى خويش گردد، زيرا كه اين اعمال به تدريج انسان را به سمت گمراهى سوق مى دهد، قوه ى تفكر او را مختل مى سازد و تا نابودى كامل پيش مى برد.

در چنين جامعه اى شرايط آزاد براى رشد انسانيت آماده تر مى گردد و روح انسان به كمال مى رسد و قابليّت نيل به بالاترين درجه ى كمال در اين دنياى مادّى را مى يابد.

هدف قوانين حاكم ايجاد عدالت اجتماعى است كه به انسان اجازه ى رشد فكرى و مقابله با شيطان درون را مى دهد.

هدف جهان در آينده ى نزديك تربيت انسان متعالى است و زمانى كه نسل جديد در چنين فضايى به دنيا آمده و رشد يابد، مى تواند در آينده مسؤوليت تربيت نسلى بهتر را برعهده گيرد، در چنين محيطى آرامش، صلح، پاكى و روشن فكرى نيز پديد مى آيد و آسيب هاى اجتماعى رنگ مى بازد.

عقيده ى انسان ها درباره ى زندگى پس از مرگ دو گونه است: گروهى بر اين باورند كه مرگ پايان زندگى است، در اين جهت تمام حيات خويش را صرف تجمل و رفاه مى نمايند.[1]

گروه ديگر معتقدند كه پس از مرگ حياتى دوباره وجود دارد، از اين رو زندگى خويش را وقف عبادت و پرهيزگارى مى نمايند.[2] ولى بودا معتقد است كم روشن فكر دنبال نوعى زندگى متعادل است.[3] چه اگر انسانى تفكر متين داشته باشد رفتارى صحيح، گفتارى صادق و كردارى درست خواهد داشت و اوست كه سير زندگى را در مى يابد ولى بر عكس انسان ناآگاه بايد تا واپسين لحظات زندگى اش تاوان گمراهى خويش را بپردازد.