والاى انسانى خو گيرد، مى تواند به بى نهايت Dhammaدست يابند، همان كه در زبان پالى آن را «AsankataDhamma» مى نامند. آن گاه است كه تمام جهان رو به شكوفايى مى نهد، چه هر گونه تغييرى در وضعيت مردم دنيا ارتباطى مستقيم با طرز فكر آن ها دارد. طبق فرامين بودا هرگاه كسى بخواهد دنيا را دگرگون كند ابتدا بايد طرز فكر خويش را تغيير دهد.

اگر انسان ها بتوانند با تلفيق افكار خويشتن همراه با حسّ هم بستگى، فضاى «Asankata Dhamma» را ايجاد كنند كل جهان به سوى يكپارچگى، صلح و آرامش پيش خواهد رفت. در شكوفايى انواع گياهان و روييدنى ها تحوّلى ژرف پديد خواهد آمد، تعداد دام ها و طيور رو به فزونى مى نهد. هر آن چه به زهر آلوده است ناپديد مى گردد و فضايى آكنده از رحمانيت در بين انسان ها، حيوان ها و گياهان پديدار مى گردد و اين دوران را «Sri Araya Mettrai» مى نامند. دوران دستيابى به آگاهى، دورانى كه Dhamma همان انسان است و انسان همان Dhamma. انسانى روشن بين داراى كامل ترين قابليت هاى روحى; كامل ترين خِرَد و كامل ترين دانش ثمره ى اين دوران است.

حاكمان سياسى جامعه، همگى بر اين باور صحّه مى نهند كه رهبرى جامعه و قانون گذارى بايد در انحصار Dhamma باشد. طبق گفته هاى بودا، دين نه ديكتاتورى[1] است و نه دموكراسى [تمام عيار][2] و نه از سنخ مكتب هاى جهل آميز مادى گرا مى باشد و چنين حكومتى كه قانون گذارى آن توسط Dhammaصورت مى گيرد بهترين نوع حكومت[3] ناميده مى شود. اين واژه بيان گر اين حقيقت است كه عدالت بايد در جامعه براى همه ى يكسان رعايت شود، هيچ گونه بى عدالتى، رياكارى و عمل خلافى در چنين جامعه اى از ديد قانون پوشيده نمى ماند.