شهيد با استناد به آيه ى شريفه ى: ?وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِى الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ اَنَّ الارضَ يَرثها عِبَادِىَ الصالحون?[1] مى فرمايد: «در اين آيه، صحبت از زمين است، نه صحبت از اين منطقه و آن منطقه و اين قوم و آن نژاد».[2]

انديشه ى پيروزى نهايى حق بر باطل و استقرار كامل و همه جانبه ى ارزش هاى انسانى و تشكيل مدينه ى فاضله و جامعه ى ايده آل توسط شخصيّتى مقدس و عالى قدر، انديشه اى است كه از ديدگاه بسيارى از انديشمندان و صاحب نظران از جمله استاد مطهرى، مورد اتفاق همه ى فرقه ها و مذهب ها است.[3]

در كتاب «اوستا» و «زند» زرتشتيان، «شاكمونى» و «دير» هنديان، «دداتك» و «پاتيكل» برهماييان، كتاب هاى مقدس بوداييان، «مزامير زبور» منسوب به حضرت داود (عليه السلام)، فصل هاى «تورات» منسوب به حضرت موسى (عليه السلام)، شعرهاى انجيل منسوب به حضرت عيسى (عليه السلام) و... سخن از ظهور منجى بشر و مصلح كل و بر هم زننده ى بساط ظلم و ستم و تشكيل دهنده ى حكومت واحد جهانى مبتنى بر پايه هاى عدالت داده شده است. در هر يك از آيين ها، اديان، مكتب ها، ملت ها و قوم ها با تعبيرهاى مناسب با فرهنگ خود از مهدى نام برده شده است.

«در آئين زرتشت از او به نام «سوشيانت» يا «سوشيانس» نجات دهنده بزرگ جهان، در ميان يهوديان به نام «ماشيح» مهدى بزرگ، در آئين هندى به نام «آواتارا» در آئين بودائى به نام «بوداى پنجم» و در ميان برهمائيان به نام «وشيئو» و در كتاب «شاكمونى» از كتب مقدس هنديان به نام «فرزند سيد خلايق دو جهان» و در كتاب مقدس «دداتك» برهمائيان به نام آخرين وصى ممتاط «محمّد» و در كتاب پاتيكل به نام «راهنما» و هادى و مهدى تعبير نموده اند. اهالى صربستان در انتظار «ماركوكراسيويچ»