معجزات فعلى , موقت و محدود به زمان و مكان و خلق الساعه و زود گذرند , و بعد از وقوع فقط عنوان تاريخى و سمت خبرى دارند , به خلاف معجزات قولى كه در همه اعصار معجزه اند و براى هميشه باقى و برقرارند .

معجزات فعلى براى عوامند كه با محسوسات آشنايند و با آنها الفت گرفته اند و خو كرده اند و پاى بند نشأت طبيعت اند و به ماوراى آن سفرى نكرده اند , اين فريق بايد با حواس ادراك كنند و به خصوص بايد با چشم ببينند تا باورشان آيد . اينان از نيل به بهجت معنوى و وصول به لذت روحى و سير در ديار فسيح معقولات و مرسلات بى بهره اند , و حتى عبادات را به اميد حور و قصور خيال قاصرشان انجام مى دهند و از ذوق عبادت احرار و عشاق ناكام اند , و بالاخره عوام اند خواه در صنايع و حرف مادى ورزيده باشند و خواه نباشند . امير عليه السلام فرمود :

([ ان قوما عبدوا الله رغبه فتلك عباده التجار , و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلك عباده العبيد , و ان قوما عبدوا الله شكرا فتلك