مرتبه دوم , تصفيه عمل است از حصول مقصودهاى دنيوى و مارب زائله فانيه , گرچه داعى آن باشد كه خداى تعالى به واسطه اين عمل عنايت كند , مثل خواندن نماز شب براى توسعه روزى و ايتان صلاه اول ماه مثلا براى سلامت از آفات آن ماه و دادن صدقات براى سلامتى و ديگر مقصدهاى دنيوى , و اين مرتبه اخلاص را بعضى از فقها عليهم الرحمه شرط صحت عبادات شمرده اند در صورتى كه اتيان عمل براى رسيدن به آن مقصود باشد , و اين خلاف تحقيق است بحسب قواعد فقهيه گرچه پيش اهل معرفت اين نماز را به هيچ وجه ارزش نيست و مثل ساير كسب هاى مشروعه است , بلكه شايد از آن نيز كمتر باشد

مرتبه سوم , تصفيه آن است از رسيدن به جناب جسمانيه و حور و قصور و امثال آن از لذات جسمانيه و مقابل آن عبادت اجيران است , چنانچه در روايات شريفه است و اين نيز در نزد اهل الله چون ساير كسب ها است , الا اينكه عمل اين كاسب اجرتش بيشتر و بالاتر است , در صورتى كه قيام به امر كند و از مفسدات صوريه عمل را تخليص كند

مرتبه چهارم , آنست كه عمل را تصفيه كند از خوف عقاب و عذابهاى جسمانى موعود و مقابل آن عبادت عبيد است چنانچه در روايت است و اين عبادت نيز در نزد اصحاب قلوب قيمتى ندارد و از نطاق عبوديت الله خارج است و در نزد اهل معرفت فرق نكند كه انسان عمل را بكند از خوف حدود و تعزيرات در دنيا يا خوف عقاب و عذاب آخرتى در اينكه هيچ يك براى خدا نيست و داعى بر داعى امر است كه مطابق با قواعد فقهيه