آيينهايي که به وسيله آنها لطف خدا شامل حال آنها مي شود. از نخستين آيينهاي کليسا مي توان غسل تعميد[1] را نام برد. در مکتب کاتوليک سه نوع غسل تعميد وجود دارد: (الف) غسل تعميد با آب که با ذکر جمله «تو را به اسم پدر، پسر و روح القدس غسل مي دهم» هنگام ريختن آب بر سر افراد انجام مي شود؛ (ب) غسل تعميد از سر شوق که در مورد افراد بالغي انجام مي شود که صادقانه مايل به قبول مکتب کاتوليک مي شوند، ولي بنا به دلايلي غسل تعميد با آب براي آنها ميسر نبود؛ (ج) غسل تعميد با خون، يعني شهادت؛[2] شهادت نسبت به حضرت مسيح با نثار خون خود. خوب است که به تعاليم کاتوليک در مقابل برخي از ويژگي هاي ديدگاه هيک درباره نجات و بازخريدن نظري داشته باشيم.

هيک به تعاليم مسيحيت چندان توجه نمي کند، زيرا به عنوان روحاني پرسبيتريايي[3] که در آن واحد هم متکلم است و هم فيلسوف و هم يک فرد ليبرال فعال در مسائل اجتماعي، قلم مي زند. او به لحاظ فعاليت اجتماعي اش با مسلمانان، يهوديان، هندوها و سيکهاي بيرمنگهام ارتباط نزديکي داشت.