هم از سوي مسيحيان محافظه کار و هم از سوي متفکران پسا تجددگرا که دريافته بودند بسياري از نکات انتقادي شان نسبت به تفکر تجدد مي تواند در نقد کثرت گرايي ديني نيز کاربرد داشته باشد، مورد نقادي شديد قرار گرفت. به هر حال ضعف داخلي مشترک بين ليبراليسم سياسي و کثرت گرايي ديني بيشتر هنگامي آشکار مي شود که با تفکر اسلامي مقايسه شود، زيرا جدايي دين از نظام اجتماعي ليبرال بر اين فرضيه استوار است که اين جدايي با تعليمات همه مذاهب ديني سازگار است. در حاليکه اين مسأله مستقيماً با اهداف اسلام در تعارض است. ولي از اين نکته نبايد به اين نتيجه رسيد که هيچ گونه کثرت گرايي ديني در اسلام وجود ندارد. بر عکس مي توان اثبات کرد که نوعي کثرت گرايي ديني اسلامي نيز وجود دارد که نقايص ليبراليسم و فروکاهش گرايي آن را ندارد، ولي قبل از هر چيز بهتر است دعاوي کثرت گرايي ديني ليبرال را با توجه به انديشه يکي از برجسته ترين مبلغين معاصر کثرت گرايي ديني، يعني جان هيک بررسي کنيم.[1]