كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (توبه: 33)؛[1] او کسي است كه پيامبرش را با هدايت و دين درست، فرستاد تا آن را بر هر چه دين است پيروز گرداند، هر چند مشركان خوش نداشته باشند.

بر اساس کثرت گرايي ديني فروکاهشي در انتخاب هر دين به جاي ديني ديگر دليلي جز قرابت فرهنگي نمي توان يافت. اين امر به اين نتيجه منتهي مي شود كه از اهميت قانون الهي كاسته مي شود. از سوي ديگر، در متون اسلامي مي بينيم كه شريعتي كه از سوي خاتم الانبيا محمد(ص) آورده شده، مكمل همه اديان گذشته است و دعوت الهي به اطاعت از شريعت اسلام، دعوتي است كه به همه انسانيت گسترش يافته و به فرهنگ خاصي اختصاص ندارد: وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (سبأ: 28) و ما تو را جز [به سِمّتِ] بشارت گر و هشدار دهنده براي تمام مردم، نفرستاديم؛ ليكن بيشتر مردم نمي دانند.

موضع اسلام در مسأله درستي ايمان روشن است. در زمانهاي گوناگون تاريخ بشر، قوانين متفاوتي از سوي خداوند حكم شده ولي در حال حاضر تنها به يك دين امر شده و آن اسلام محمدي(ص) است كه اعتقاد به توحيد، نبوت و معاد لازمه آن است. بر اساس كلام شيعي، امامت و عدل الهي نيز شامل آن مي شود. چنان كه قرآن مي فرمايد: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِيَ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيدًا (نساء: 136)؛ اي كساني كه ايمان آورده ايد، به خدا و پيامبر او و كتابي كه بر پيامبرش فرو فرستاد، و كتابهايي كه قبلاً نازل كرده بگرويد؛ و هر كس به خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد، در حقيقت دچار گمراهي