7 - عمل به قرآن

تاءكيدهاى فراوانى كه در زمينه قرائت ، استماع ، حفظ و حتى تدبّر در قرآن رسيده ، همه مقدمه اسـت تـا مـا را بـا ايـن كـتـاب شـريـف آشـنـا نـمـايـد تـا بـه مـضـامـيـن عـالى و انـسـان سـاز آن عـمـل كـنـيـم و بـا عـمـل بـه ايـن كـتـاب هـدايـت و انـسـان سـاز، شـاهـراه تـكـامـل را بـپـيـمـايـيـم . ايـن مـطـلب از خـود قـرآن و روايـات اهـل بـيت (ع ) استفاده مى شود. قرآن مجيد در آيه اى كه سخن از تلاوت كنندگان آياتش به ميان آورده ، بـلافـاصله ، به دو نمونه از اعمالى كه خود اين كتاب بدان ها راهنمايى كرده ـ يعنى : اقـامـه نـمـاز و انـفـاق در راه خـدا ـ اشـاره كـرده و مـجـموع آن ها به اضافه تلاوت را تجارتى سودمند و بدون ضرر دانسته است .(153)

در روايـات نـيـز پـس از اشـاره بـه اصـنـاف قـاريـان قـرآن مـجـيـد، چـنـد دسـتـه را اهـل عـذاب مـعـرفـى كـرده و تـنـهـا قـاريـانـى را كـه بـه عمل به قرآن مبادرت ورزند اهل نجات دانسته است .(154) در حديثى از پيامبر اكرم (ص )، نقل شده كسى كه قرآن بخواند و به آن عمل نكند، در روز قيامت ، خداوند او را كور محشور خواهد كرد.(155)

در سـوره فـرقـان ، خـداونـد مـتـعال به نقل شكايت پيامبرش (ص ) در روز قيامت پرداخته كه آن حضرت از مهجور بودن قرآن در ميان امّتش شكايت خواهد كرد.(156)

مـشـخـص اسـت كـه عـمـده ترين چيزى كه سبب مهجور ماندن قرآن در بين افراد و اجتماع مى شود، تـرك عمل به قرآن مجيد است ، و گرنه ظاهر قرآن در اجتماع و در خانه همه مسلمانان به وفور يـافـت مـى شـود. پـس آنـچـه سـبـب اهـتـمـام بـاطـنـى بـه حـرمـت قـرآن مـجـيـد مـى گـردد عـمـل كـردن بـه قـرآن و پـيـاده نـمـودن احـكـام و دسـتـورات آن در جـامـعـه اسلامى است . در زمينه عمل به قرآن ، بايد به چند نكته توجه داشت :

الف ـ در عمل به قرآن ، بايد همه آيات و دستورهاى اين كتاب آسمانى مورد توجه قرار گيرد، نـه ايـن كـه بـه بـرخـى از آن هـا نـظـيـر اعـمـال عـبـادى عمل شود و برخى ديگر مانند احكام اجتماعى و سياسى آن مورد غفلت قرار گيرد.

ب ـ در مـسـاءله عـمـل بـه قـرآن ، بـايـد تـوجـه داشـت كـه ايـن كـار جـز در سـايـه تـبـعـيـت از اهـل بـيـت (ع ) مـيـسـّر نـيـسـت ؛ زيـرا مـبـيـّن حـقـيـقـى قـرآن ـ يـعـنـى : رسـول اكـرم (ص ) ـ اهـل بـيـت (ع ) را عـِدل و قـريـن قـرآن معرفى نموده است . آنان هستند كه در تـفـسـيـر قـرآن و فـهـم مـعـانـى ومـقـاصـد آن ، بـهـتـريـن مـفـسـّر و مـبـيـّن مـى بـاشـنـد و بـا عـمـل بـه سـخنان آنان ، در حقيقت ، دستورات قرآن مجيد در جامعه پياده خواهد شد، و گرنه قرآن بدون اهل بيت (ع ) مورد سوء تفسير ديگران واقع مى شود و با تحريفات معنوى كه صورت مى گـيـرد تـوان حـركـت دهـى بـه جـامـعـه و افـراد را در جـهـت تكامل واقعى از دست خواهد داد.

جمع آورى قرآن

جمع آورى قرآن در زمان پيامبر(ص )

تـرتـيـب آيات در سوره ها و نامگذارى آنها در زمان حيات پيامبر اكرم (ص ) انجام گرفته و با اهـتـمـامـى كـه آن حضرت نسبت به قرآن داشت ـ به عقيده شيعه و سنى ـ تمام قرآن در همان زمان نـوشـته شده بود، ولى تنظيم آن به صورت كنونى بعد از وفات آن حضرت انجام گرفت و سـرّ آن نـيـز روشـن اسـت ، چرا كه تا پيامبر اكرم (ص ) در قيد حيات بود، همچنان آيات قرآنى بـر او نـازل مـى شـد و مـعـنـى نـداشـت كـه آن حـضـرت ، قـرآنـى را تـنـظـيـم كـنـد كـه هـنـوز كـامـل نـشـده بود، از اين رو هنگام وفاتش به حضرت على (ع ) وصيت كرد كه آن را جمع آورى و تنظيم كند.

جمع آورى قرآن توسط حضرت على (ع )