متمايز كننده انقلاب اسلامى بدانيم، كه الآن عملا مى دانيم، به نظر من دچار يك شكل

گرايى بسيار گمراه كننده و خطرناك شده ايم، و نتيجه اين شكل گرايى و فرماليسم، شيوع

شديد ريا، دروغ گويى، ريش هاى كاذب، انگشترهاى درشت بىواقعيت، نمازخواندن هاى

دروغين و اعلام وفادارى هاى سياسى خائنانه يا رياكارانه و منافقانه خواهد بود. براى

اين كه ما ويژگى هاى انقلاب را عملا اين ها قلمداد كرديم و روز به روز بر شدت آن

افزوديم. مثلا دعاى سمات را تازگى ها من از راديو مى شنوم; پيشترها نبود. آقايان

نشستند و ديدند عصرهاى جمعه مردم بازى در مى آورند و خوب نيست، دعاى سمات را

گذاشتند، يا دعاى كميل قبلا از راديو پخش مى شد، الآن تلويزيون هم دعاى كميل مى

گذارد و بعدش هم شكل هايى را نشان مى دهد كه بايد گفت صور قبيحه واقعى هستند: دهن

هاى كج، چهره هاى در هم فرورفته و در حال گريه كه هركه ببيند از دعا و از هر چيزى

كه هست مشمئز مى شود. اين ها را نشان مى دهند، دليلش هم نمى دانم چه مى تواند باشد،

غير از منزجر كردن مردم از دين و دعا; در صورتى كه در سنت هاى ما هنگام گريه كردن

چراغ ها را خاموش مى كردند كه مردم همديگر را نبينند، يكى كه گريه مى كند دلش نمى

خواهد كه شكل و حال گريه اش را ديگرى ببيند، زيرا كار فردى است و اصولا اين كار

شيوع دادن رياست; وقتى يك نفر حالى دارد و با خدا مناجات و گريه مى كند شما حق

ندارى روى صورتش «زوم» كنى و در تلويزيون جلو شصت ميليون آدم نشان بدهى! حتى وقتى

هم كه رهبر انقلاب به مشهد مشرف مى شوند تلويزيون همين اداى زشت را در مى آورد كه

خيلى زننده است. وقتى اين طور شد، در واقع ارائه ويژگى هاى اسلامى را در يك شكل

گرايى خيلى منحط و ظاهرى محدود كرده ايم و به جاى تكيه بر اصول بنيادين انقلاب ـ

مثل عدالت خواهى، تقوا، حفظ حرمت انسان ها، كرامت انسانى، صداقت، حسن عمل، اخلاق

حسنه حتى با دشمن، گذشت و فداكارى و آنچه جوهره دعوت پيامبران الهى بوده و در سنت

پيغمبر ديده مى شود، اين كه حتى با دشمنانش سعه صدر داشت و براى جلب دشمن و جلوگيرى

از ازدياد دشمن در برابر آن با علو طبع و با حلم رفتار مى كرد ـ ما دقيقاً برعكس

رفتار كرده ايم; سعه صدر نداريم، با دوستان خود خيلى تند رفتار مى كنيم و دشمنى ها

را در داخله انقلاب تشديد مى كنيم. در اين مدت نه تنها نتوانسته ايم به دوستان

واقعى مان اضافه كنيم، بلكه هر چه بيشتر بر دشمنان خودمان، چه در داخل و چه در

خارج، اضافه كرده ايم. اختلافات داخلى را زياد كرديم نگرش هاى تند نسبت به روحانيت

خيلى شديدتر شده و گريز از مركز در جامعه خيلى زياد شده، نفاق گسترش يافته، و

التزام مردم به احكام فردى دين، حتى نماز و روزه، دچار تزلزل شده است.