رهبران شرك، ترور ناجوانمردانه رسول‌خدا (صلى الله عليه وآله) را در شمار برنامه‌هاى خود قرار دادند. ابوطالب، حامى و ياور هميشگى رسول‌اكرم پس از اطلاع از اين توطئه فرمود:

به خدا سوگند، اينان به تو دست نخواهند يافت; مگر روزى كه من در خاك مدفون باشم، زيرا مى‌دانم دينى كه تو آورده‌اى بهترين دينى است كه بر بشر عرضه شده است. [1]

‌ بدين ترتيب، با وجود ابوطالب، نقشه ترور ناكام ماند و دشمنان دين ناگزير به طرحى ديگر روى آوردند.

انزواى سياسى و محاصره اقتصادى

مبارزه منفى راهى آسان براى كوبيدن و به زانو درآوردن اقليت‌ها در هر جامعه‌اى است; زيرا، برخلاف مبارزه مثبت، به مقدمات چندانى نياز ندارد و با بسيج عمومى قابل اجرا است. سران كفر و شرك از نفوذ شگفت‌انگيز اسلام سخت نگران بودند. اسلام آوردن ‌حمزه‌، اظهار علاقه جوانان روشن ضمير قريش و استقبال و آزادى عملى كه در كشور ‌حبشه‌ نصيب مسلمانان شده بود، بر حيرت آنان افزود. بى‌نتيجه ماندن بسيارى از روش‌هاى سركوب، آنان را سخت آزرده بود. پيش‌بينى مى‌شد انزواى سياسى ـ اجتماعى و حصر اقتصادى بتواند مسلمانان را به تسليم وا دارد. بدين سبب، سران قبايل و اشراف متنفذ قريش عهدنامه‌اى به تصويب رساندند و ضمن آويختن آن در كعبه، سوگند ياد كردند كه تا هنگام مرگ بدان وفادار باشند. بندهاى اين پيمان چنين بود:

‌ 1. بايد هرگونه خريد و فروش با هواداران محمد متوقف گردد.

‌ 2. ارتباط، معاشرت و پيوند زناشويى با مسلمانان ممنوع است.

‌ 3. جبهه مخالف محمد در تمام حوادث و پيش‌آمدها بايد مورد حمايت قرار گيرد.

‌ بدين‌ترتيب، بنى‌هاشم و بنى‌عبدالمطلب به دلايل قابل قبول اجتماعى و روانى از مكه بيرون رفتند و در ميان كوه‌هاى مكه، در دره‌اى كه شعب ابوطالب خوانده مى‌شد، اقامت گزيدند. [2] مسلمانان در اين دوران سه ساله، سخت‌ترين فشارهاى روحى، روانى، معيشتى و... را تحمل كردند [3] تا اين‌كه گشايش خداوند فرا رسيد و گروهى از امضاى عهدنامه