1. عثمان بن سعيد عَمْرى سمّان

عثمان اولين نايب خاص حضرت بقية‌اللّه در محافل شيعه با نام ‌سمّان‌ ياد مى‌شد. او به‌منظور استتار و پنهان‌داشتن فعاليت‌هاى سياسى و مذهبى، اين شغل را برگزيده بود; اموال متعلق به امام (عليه السلام) را كه شيعيان بهوى تحويل مى‌دادند، در ظرف‌هاى روغن قرار مى‌داد و نزد حضرت مى‌برد. [1] عثمان بن سعيد قبلا نيز از وكلا و ياران مورد اعتماد حضرت هادى و حضرت عسگرى (عليهما السلام) بود. البته پيش از اين هم برخى از وكلاى امامان اين سياست را به‌كار مى‌گرفتند; چنان كه محمّد قطان در پوشش پارچه‌فروش وجوه شرعى را به امام (عليه السلام) مى‌رساند. [2]

2. محمد بن عثمان بن سعيد عمرى

پس از درگذشت عثمان، حضرت(عج) ضمن نامه‌اى به فرزندش محمد، به وى تسليت گفت و بعد از دعاى خير، امور را به او واگذار كرد. ابوجعفر محمدبن‌عثمان، حدود 40 سال عهده‌دار سفارت و وكالت امام (عليه السلام) بود. او در طول اين مدت، وكلاى محلى و منطقه‌اى را سازمان‌دهى مى‌كرد; فعاليت آنان را زيرنظر داشت و فرمان‌ها و پاسخ‌هاى امام را كه ‌توقيع‌ خوانده مى‌شد، به مردم مى‌رساند. [3]

3. حسين بن روح نوبختى

نايب سوم حضرت بقية اللّه(عج) ابوالقاسم حسين بن روح بود. محمّد بن عثمان در دوران زندگى‌اش، با ارجاع دادن مراجعان به حسين زمينه جانشينى وى را فراهم آورد و در واپسين روزهاى زندگى به فرمان حضرت(عج) او را جانشين خود معرفى كرد. نوبختى در دوران حكومت مقتدر عباسى، پنج سال زندانى شد و در سال 317 آزاد گرديد. [4] به تصديق موافق و مخالف، حسين بن روح درشمار عاقل‌ترين مردم روزگار خود جاى داشت. [5]

2. محمد بن عثمان بن سعيد عمرى

پس از درگذشت عثمان، حضرت(عج) ضمن نامه‌اى به فرزندش محمد، به وى تسليت گفت و بعد از دعاى خير، امور را به او واگذار كرد. ابوجعفر محمدبن‌عثمان، حدود 40 سال عهده‌دار سفارت و وكالت امام (عليه السلام) بود. او در طول اين مدت، وكلاى محلى و منطقه‌اى را سازمان‌دهى مى‌كرد; فعاليت آنان را زيرنظر داشت و فرمان‌ها و پاسخ‌هاى امام را كه ‌توقيع‌ خوانده مى‌شد، به مردم مى‌رساند. [3]

3. حسين بن روح نوبختى

نايب سوم حضرت بقية اللّه(عج) ابوالقاسم حسين بن روح بود. محمّد بن عثمان در دوران زندگى‌اش، با ارجاع دادن مراجعان به حسين زمينه جانشينى وى را فراهم آورد و در واپسين روزهاى زندگى به فرمان حضرت(عج) او را جانشين خود معرفى كرد. نوبختى در دوران حكومت مقتدر عباسى، پنج سال زندانى شد و در سال 317 آزاد گرديد. [4] به تصديق موافق و مخالف، حسين بن روح درشمار عاقل‌ترين مردم روزگار خود جاى داشت. [5]

4. على بن محمد سَمَرى