اين تنها قطعه‌اى از حيات اين مرد بود كه بايداسم آن را وفادارى كامل به مقام و به عظمت نبوت بگذاريم.[1]

امّا قطعه‌اى ديگر از حيات اوست كه خيلى مهم‌تراز قطعه قبل است.

ابوذر در زمان حكومت عثمان، در كمال تهيدستى وفقر قرار گرفت و زندگى مادى‌اش برگشت. اين شعر را اميركبير وقتى رگش را در حمامفين كاشان زدند، با انگشت در خونش زد و بر روى ديوار حمام فين نوشت. اين شعر تاپنجاه و شصت سال پيش هم بود:

چو آيد به مويى، توانى كشيد

چو برگشت، زنجيرها بگسلد

اگر خداوند مهربان بخواهد كارى نشود و بخواهدانسان را در اين نقطه، آزمايش نمايد تا اينكه معلوم‌