تائب

از انسان هايى كه در پيشگاه خداى مهربان ارزش والايى مى يابند و مورد احترام و دعاى فرشتگان قرار مى گيرند توبه كنندگان هستند .

آرى ، آنان كه با گناه قطع رابطه مى كنند و در حقيقت از ستم به خود و به ديگران و از تجاوز به مقررات دينى دست برمى دارند و به سوى حقايق و واقعيات شرعيه و انجام عبادت و خدمت به خلق و پاك سازى درون و برون مى شتابند شايسته ى ارزش يافتن هستند .

مگر نه اين است كه خداى مهربان در صريح قرآن مجيد به تائبان اعلام محبت فرموده است و آنان را در مدار عشقورزى به آنان از سوى خود قرار داده است ؟

( إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ )[1] .

بى ترديد خدا توبه كنندگان را دوست دارد .

رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمايد :

لَيسَ شَىءٌ أحبُّ إلَى اللهِ مِن مُؤمِن تَائب أَو مُؤمِنَة تَائِبَة[2] .

چيزى نزد خدا از مرد و زن مؤمنى كه به توبه برخاسته اند محبوب تر نيست .

اميرالمؤمنين (عليه السلام) مى فرمايد :

غَرسوا أشجارَ ذُنوبِهم نصب عُيونِهِم وقُلوبِهِم ، وَسَقوها بِمِياه الندمِ فأثمَرَت لهُم السّلامَة وأعقبتهُم الرّضا وَالكِرامة[3] .

درختان گناهان را در ديده و دل كاشتند و آنها را به آب پشيمانى سيراب

[1] بقره ( 2 ) : 222 .

[2] عيون اخبار الرضا : 2 / 29 ، باب 31 ; بحار الانوار : 6 / 21 ، باب 20 ، حديث 15 .

[3] بحار الانوار : 75 / 72 ، باب 16 ، حديث 38 .