لاِنفُسِهِم ، هُمُ السَّابِقون إلَى ظِلِّ العَرْشِ[1] .

خوشا به حال پيشى گيرندگان به سوى سايه ى عرش . گفتند : اى پيامبر خدا آنان كيانند ؟ فرمود : كسانى كه وقتى حق را مى شنوند مى پذيرند و زمانى كه حق را از آنان مى طلبند عاشقانه در اختيار خواهندگان مى گذارند و همانند داورىِ نسبت به خود در حق همه ى مردم داورى مى كنند ، اينان پيشى گيرندگان به سوى سايه ى عرشند .

چهار حق واجب اخلاقى

اسلام كه دين كامل و جامع پروردگار مهربان است و منابع معارفش قرآن مجيد و سنت پيامبر و فرهنگ اهل بيت (عليهم السلام) است همه ى مردم را از نظر اخلاقى نسبت به يكديگر مسؤول شناخته و انسان هاى بى تفاوت را از دايره ى محبت خدا خارج مى داند .

بر هر مسلمانى واجب شده كه هر حقى را از ديگر مسلمانان به عنوان حق انسانى يا شرعى به عهده دارد حتماً ادا كند و در صورت سهل انگارى بايد به انتظار عقوبت خدا باشد !

رسول بزرگوار اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) در گفتارى حكيمانه چهار حق را بر عهده ى مردم نسبت به يكديگر واجب دانسته و اداى آن را الزامى اعلام فرموده است :

يلزَمُ الحَقّ لأُمّتى فى أربَع : يُحبّون التائبَ ، وَيَرحَمونَ الضَّعيفَ ، وَيُعينُونَ المُحسِنَ ، وَيَستَغفِرونَ لِلمُذنِب[2] .

براى امتم در چهار چيز حقّ واجب است : دوست داشتن توبه كننده ، مهرورزى به ناتوان ، يارى دادن به نيكوكار ، و طلب آمرزش براى گناهكار .

[1] مستدرك الوسائل : 11 / 308 ، باب 34 ، حديث 13118 ; بحار الانوار : 72 / 29 ، باب 35 ، حديث 19 .

[2] خصال : 1 / 239 ، حديث 88 ; بحار الانوار : 71 / 223 ، باب 15 ، حديث 11 .